Deniz Ülkütekin: Siyasetin reytingi düşer mi?

Üstelik bu sunumlar basmakalıp sözler, türlü yüzsüzlükler, bayağı davranışlardan ibaret olmasa iyi olur. Siz ne dersiniz? Siyasetçiler ciddiyeti elden bırakmamalı mı yoksa yaratıcılığa ağırlık vererek farklı biçimlerde kitlelere seslenmenin yollarını mı aramalı?",. Günün sonunda siyaset de kitleleri birkaç yılda bir yapılan kazan-kaybet odaklı seçim ikilemi dışında bir şeyler sunmak zorunda. Evet sonuçta artık siyasetçiler de birer içerik üreticisi ve görsel, işitsel alanda oldukları her an aslında kendileriyle ilgili bir sunum yapıyorlar ve bu halleriyle ortalama bir influencer’ın yaratıcılığından bile uzak olduklarını düşünüyorum. (İlk turda yüzde 87. (Maç sürelerini azaltmak, dijital ve etkileşimli tiyatro yaklaşımları…) “Takipçiler”inden hem seyir hem de katılım eylemi bekleyen siyaset kurumunun bunu düşünmemesi bayağı ilginç. Bu eğilimi 80ler ve 90’lardaki apolitikleşmeye benzetebilirsiniz ama günümüzde futbol, tiyatro, sinema gibi görsel ve duygusal olarak tetikleyici ve gelenekleri sağlam seyir etkinlikleri bile izleyici sayılarını nasıl koruyacaklarına kafa yoruyor. 71)Bu bile pek çoğumuzu memnun etmedi ama acaba gelecekteki seçimlerde bu siyasetimiz bu sayıları yakalayabilecek mi? Bu soruya şimdiden yanıt vermek zor ama tüm partilerin farkında olmadıkları veya kafa yormadıkları bir ayrıntıdan söz etmek isterim. Giderek daha çabuk sıkılan bir seçmen topluluğuyla karşı karşıyalar. Bazı şeylerin hiç değişmeyeceğini düşünüyoruz. Bunu, iş dünyasında gündeme gelen “sessiz istifa” kavramıyla birlikte incelersek yeni kuşağın var olmadıkları, hiçe sayıldıkları alanlarda bulunmama, bulunmak zorunda olsalar bile pasif bir tutum sergileme gibi bir yönelimleri olduğunu düşünüyorum ve oy kullanmamanın kanuni bir yaptırımı olsa da söz konusu yasalar, hukuk terimiyle “kadük” olmuş durumda. 04, ikinci turda yüzde 85. Siyasete katılım da bunlardan biri. yılı olması ve muhalefet blokunun 20 yılı aşkın süregelen iktidara karşı ortak hareket etmesi gibi nedenlerle, zaten önceden de yüksek olan seçime katılım oranları görülmemiş seviyelere ulaştı. Cumhuriyetin 100. Elbette siyasetin ağır başlılığından, partilerin kurumsal kimliğinden, ülke meselelerinin ciddiyetinden söz edebiliriz ama gösteri toplumu çağında bunlar giderek reytingi düşen değerler. “Z kuşağı” olarak adlandırılan günümüz gençliği için vazgeçmek hiç olmadığı kadar ciddi ve itibarlı bir seçenek. Oysa geçen yılki seçimlerde tam 4 milyon 904 bin 672 yurttaş ilk kez oy kullandı. Ne kadar kavga edersek edelim, ne kadar çirkefleşirsek çirkefleşelim, yozlaşırsak yozlaşalım kitlelerin seçim dönemlerinde sandığa gidip oy atacağını, siyasi haberleri ne olursa olsun takip edeceğini, sosyal medyada siyasi içerikli paylaşımlar yapmaya devam edeceği ön kabulünü yaşıyoruz. Çünkü sosyal medyanın bir abartma ve allayıp pullama gücü olsa da söz konusu siyasetçiler ve ürettikleri içerikler olduğunda o da bir yere kadar.

Deniz Ülkütekin: Siyasetin reytingi düşer mi?

Günün sonunda siyaset de kitleleri birkaç yılda bir yapılan kazan-kaybet odaklı seçim ikilemi dışında bir şeyler sunmak zorunda. “Z kuşağı” olarak adlandırılan günümüz gençliği için vazgeçmek hiç olmadığı kadar ciddi ve itibarlı bir seçenek. 04, ikinci turda yüzde 85. yılı olması ve muhalefet blokunun 20 yılı aşkın süregelen iktidara karşı ortak hareket etmesi gibi nedenlerle, zaten önceden de yüksek olan seçime katılım oranları görülmemiş seviyelere ulaştı. Bu eğilimi 80ler ve 90’lardaki apolitikleşmeye benzetebilirsiniz ama günümüzde futbol, tiyatro, sinema gibi görsel ve duygusal olarak tetikleyici ve gelenekleri sağlam seyir etkinlikleri bile izleyici sayılarını nasıl koruyacaklarına kafa yoruyor. 71)Bu bile pek çoğumuzu memnun etmedi ama acaba gelecekteki seçimlerde bu siyasetimiz bu sayıları yakalayabilecek mi? Bu soruya şimdiden yanıt vermek zor ama tüm partilerin farkında olmadıkları veya kafa yormadıkları bir ayrıntıdan söz etmek isterim. Üstelik bu sunumlar basmakalıp sözler, türlü yüzsüzlükler, bayağı davranışlardan ibaret olmasa iyi olur. (İlk turda yüzde 87. Bazı şeylerin hiç değişmeyeceğini düşünüyoruz. Ne kadar kavga edersek edelim, ne kadar çirkefleşirsek çirkefleşelim, yozlaşırsak yozlaşalım kitlelerin seçim dönemlerinde sandığa gidip oy atacağını, siyasi haberleri ne olursa olsun takip edeceğini, sosyal medyada siyasi içerikli paylaşımlar yapmaya devam edeceği ön kabulünü yaşıyoruz. Siyasete katılım da bunlardan biri. Çünkü sosyal medyanın bir abartma ve allayıp pullama gücü olsa da söz konusu siyasetçiler ve ürettikleri içerikler olduğunda o da bir yere kadar. Cumhuriyetin 100. Bunu, iş dünyasında gündeme gelen “sessiz istifa” kavramıyla birlikte incelersek yeni kuşağın var olmadıkları, hiçe sayıldıkları alanlarda bulunmama, bulunmak zorunda olsalar bile pasif bir tutum sergileme gibi bir yönelimleri olduğunu düşünüyorum ve oy kullanmamanın kanuni bir yaptırımı olsa da söz konusu yasalar, hukuk terimiyle “kadük” olmuş durumda. Elbette siyasetin ağır başlılığından, partilerin kurumsal kimliğinden, ülke meselelerinin ciddiyetinden söz edebiliriz ama gösteri toplumu çağında bunlar giderek reytingi düşen değerler. (Maç sürelerini azaltmak, dijital ve etkileşimli tiyatro yaklaşımları…) “Takipçiler”inden hem seyir hem de katılım eylemi bekleyen siyaset kurumunun bunu düşünmemesi bayağı ilginç. Giderek daha çabuk sıkılan bir seçmen topluluğuyla karşı karşıyalar. Evet sonuçta artık siyasetçiler de birer içerik üreticisi ve görsel, işitsel alanda oldukları her an aslında kendileriyle ilgili bir sunum yapıyorlar ve bu halleriyle ortalama bir influencer’ın yaratıcılığından bile uzak olduklarını düşünüyorum. Siz ne dersiniz? Siyasetçiler ciddiyeti elden bırakmamalı mı yoksa yaratıcılığa ağırlık vererek farklı biçimlerde kitlelere seslenmenin yollarını mı aramalı?",. Oysa geçen yılki seçimlerde tam 4 milyon 904 bin 672 yurttaş ilk kez oy kullandı.